ԵՐԵՎԱՆ, 28 ՄԱՅԻՍԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Ռուսական արվեստի թանգարանը մայիսի 29-ին արվեստասերներին կներկայացնի«Արվեստի ասպետ. Արամ Աբրահամյան» ցուցահանդեսը` նվիրված թանգարանի հիմնադիր, բժիշկ, պրոֆեսոր, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս, ԽՍՀՄ պետական մրցանակի դափնեկիր Արամ Աբրհամյանի 125-ամյակին և Ռուսական արվեստի թանգարանի 40- ամյակին։
«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ ցուցադրությունում լուսանկարների, փաստաթղթերի և անձնական իրերի միջոցով կներկայացվի պրոֆեսորի կյանքը և գործունեությունը, ինչպես նաև Ռուսական արվեստի թանգարանի ստեղծման պատմությունը։
Թանգարանը ցուցահանդեսը բացում է մայիսի 29-ին, քանի որ Արամ Աբրահամյանը մայիսյան հերոսաարտերին Հայաստանում գործող առանձին կորպուսի լեռնահեծելազորային մարտկոցի շարքերում մարտնչել է Սարիղամիշի, Ղարաքիլիսայի, Ալեքսանդրապոլի, Կարսի համար և մասնակցել է Սարդարապատի լեգենդար ճակատամարտին։
Ողբերգական իրադարձությունները, որոնք այնպես ցնցեցին երիտասարդ հայրենասերին, դրդեցին նրան ընտրել ամենահումանիստական մասնագիտություններից մեկը՝ բժշկի մասնագիտությունը:
Աբրահամյանի մոտ բուժվել է Չարենցը, նրա տանը հաճախ է հյուրընկալվել Իսահակյանը, իսկ վրձնի վարպետ Մարտիրոս Սարյանը մեծ գիտնականին կոչում էր «Հայ Տրետյակով»:
Արամ Աբրահամյանը նաև արվեստի մեծ սիրահար էր: Պրոֆեսոր Աբրահամյանը սիրահարված երիտասարդի խանդավառությամբ փնտրելով, ընտրելով, արվեստաբաններին ցույց տալով և վերականգնման ենթարկելով՝ հավաքել է արծաթե դարաշրջանի՝ 19-րդ դարավերջի և 20-րդ դարասկզբի ինչպես ռուսական, այնպես էլ հայկական կերպարվեստի ստեղծագործություններ։
Որպես իր հայրենիքի արժանի զավակ՝ մեծանուն բժիշկը որոշում է իր հավաքածուն նվիրել Հայաստանին և 1977 թվականին նամակով դիմում է ՀԽՍՀ կառավարությանը՝ հայտնելով իր որոշման մասին։
ՀԽՍՀ մինիստրների խորհրդի 1979 թվականի հունվարի 16, № 14 հրամանագրով որոշվում է ազատել Թամանյան փողոցում գտնվող Նորաձևության տան տարածքը և այն տրամադրել պրոֆեսոր Ա․ Հ․ Աբրահամյանի հավաքածու-թանգարանի ստեղծմանը:
1980-1983 թվականներին Արամ և Մարիա Աբրահամյանները Երևան են տեղափոխում Հայաստանին նվիրաբերած իրենց արվեստի հավաքածուն։ 1984-ին Երևանում պաշտոնապես այցելուների առջև իր դռներն է բացում «Պրոֆ․ Ա․ Հ․ Աբրահամյանի հավաքածու» թանգարանը։
Թանգարանի ստեղծումը բացառիկ երևույթ դարձավ սերունդների համար՝ տեսնելու, շփվելու, հնարավորինս մոտ լինելու արծաթե դարաշրջանի արվեստի գլուխգործոցներին։