Թուրքագետները ներկայացրեցին Թուրքիայի ներքին և արտաքին քաղաքական վերջին գործընթացները՝ ՀՀ անվտանգային մարտահրավերների տեսանկյունից
3 րոպեի ընթերցում
ԵՐԵՎԱՆ, 14 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Թուրքիայի ներքին և արտաքին քաղաքականության մեջ ուշագրավ գործընթացներ են տեղի ունենում, որոնք չափազանց կարևոր են Հայաստանի համար: Ինչպես հաղորդում է «Արմենպրես»-ը, ՀՀ ԳԱԱ Արևելագիտության ինստիտուտում «Թուրքիայի արտաքին և անվտանգային քաղաքականության միտումները. արդի մարտահրավերներ» կլոր սեղան-քննարկման ժամանակ նման կարծիք հայտնեց թուրքագետ Լևոն Հովսեփյանը:
Ներկայացնելով Թուրքիայի անվտանգային քաղաքականության արդի միտումները՝ նա նշեց, որ Թուրքիայի ներքին և արտաքին քաղաքականության մեջ ուշագրավ փոխներազդող գործընթացներ են տեղի ունենում։
«Հաշվի առնելով Հայաստանի անվտանգային միջավայրը բարդ տարածաշրջանում՝ չափազանց կարևոր է դառնում նաև Հայաստանի անվտանգային մարտահրավերների տեսանկյունից Թուրքիայի արտաքին անվտանգային քաղաքականության վերագնահատումը կամ նորովի քննությունը: Վերջին տարիներին մենք տեսնում ենք Թուրքիայի ներքաղաքական գործընթացների մեջ ուշագրավ զարգացումներ, գործընթացներ, որոնք ազդում են ոչ միայն արտաքին քաղաքականության վրա, այլ նաև անվտանգային քաղաքականության վրա, և չափազանց կարևոր է հաշվի առնել ներքին այն գործոնների համախումբը, որոնք ձևավորում են մերօրյա Թուրքիայի անվտանգային քաղաքականությունը»,- նշեց Հովսեփյանը:
Անդրադառնալով Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների խնդրին՝ թուրքագետ Անուշ Հովհաննիսյանն ասաց, որ վերջին շրջանում Հայաստանի հետ հարաբերություններ ունենալու առումով Թուրքիայի մոտ կայուն է այն նախապայմանը, որ Լեռնային Ղարաբաղի հարցը պետք է լուծվի հօգուտ Ադրբեջանի:
«Շատ փորձագետներ դա բացատրում են նրանով, որ Ադրբեջանի գործոնը հիմնական խոչընդոտ է հանդիսանում հայ-թուրքական հարաբերություններում, սակայն ես այս տեսանկյունը դրել եմ հարցականի տակ, որովհետև ինքս էլ դեռ մտորում եմ և չունեմ վերջնական կարծիք և ձեզ էլ առաջարկում եմ բոլորին մտորել` արդյոք ադրբեջանական գործո՞նն է հիմնական խոչընդոտ»,- նշեց Հովհաննիսյանը:
ՀՀ ԳԱԱ Արևելագիտության ինստիտուտի տնօրեն, թուրքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանի խոսքով` քեմալականների առաջին սերունդը Թուրքիան դիտարկում էր որպես թշնամիների կողմից շրջապատված և որպես մի երկիր, որը անընդհատ վտանգի ներքո է:
«Տասնամյակներ շարունակ այդ մոտեցումը Թուրքիայում գոյություն ուներ , մանավանդ, Խորհրդային Միության պայմաններում: Այս մոտեցումը հանգեցրեց այն բանին, որ 1989 թվականին Թուրքիայում ստեղծվեց իրենց առաջին աշխարհաքաղական տեսությունը: Մինչ այդ Թուրքիայում աշխարհաքաղաքականությունը, որպես գիտություն, գոյություն չուներ»,- նկատեց Սաֆրաստյանը:
Քննարկմանը ներկա էին ՀՀ տարբեր գերատեսչությունների ներկայացուցիչներ:
