«Նոր գիրք»-43/21. Սիրունյան, Կավաբատա, Գրեհեմ, Նժդեհ

ԵՐԵՎԱՆ, 10 ՀՈՒՆՎԱՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: «Արմենպրես»լրատվական գործակալությունը ներկայացնում է իր հեղինակային «Նոր գիրք» նախագիծը: Այն ամեն երկուշաբթի ընթերցողի դատին է հանձնում հայաստանյան հրատարակչությունների լույս ընծայած գրքերը: Գործակալության էջերում ընթերցասերները հնարավորություն ունեն տեղեկատվություն ստանալ նոր գրքերի մասին, ծանոթանալ դասական գործերին և արդի գրականության զարգացման միտումներին: Այս շաբաթ«Արմենպրես»-ն առանձնացրել է 2021 թվականի վերջին հրատարակված և հանրության դատին հանձնված տարբեր հրատարակչությունների չորս ուշագրավ գիրք՝ տարբեր խորագրերի ներքո:

Հայ հեղինակ

Ղուկաս Սիրունյան, «Բաց արեք, ես եմ»

«Բաց արեք, ես եմ» գիրքն ամփոփում է Ղուկաս Սիրունյանի չորս բանաստեղծական ժողովածուները։

Սիրունյանը գործեր է հեղինակել մեծերի և մանուկների համար։ Թարգմանվել է մի քանի լեզուներով։ Գրել է նաև կինոսցենարներ։ Հեղինակ է ավելի քան 23 գրքերի։ Գիրքը լույս է ընծայել «Էդիթ Պրինտ»-ը:

Թարգմանական գրականություն

Յասունարի Կավաբատա, «Լեռան ձայնը»

Ճապոնացի գրող, Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Յասունարի Կավաբատան (1899-1972) իր «Լեռան ձայնը» վեպում պատկերում է Ճապոնիայի կյանքը հետպատերազմյան շրջանում`պատերազմի թողած ավերիչ հետևանքներով:

Թարգմանությունը՝ Լիլիթ Խանսուլյանի։ Գիրքը լույս է ընծայել «Անտարես»-ը:

Մանկապատանեկան գրականություն

Քենեթ Գրեհեմ,«Քամին ուռիների մեջ»

«Քամին ուռիների մեջ» վիպակը ծնունդ է առել մարդացած կենդանիների մասին մի քանի գողտրիկ զրույցներից, որ հեղինակը` Քենեթ Գրեհեմը, քնեցնելուց առաջ պատմում էր իր որդուն: Վեպի հերոսներն են երկչոտ ու խոհուն Խլուրդը, ընկերներին անսահմանորեն նվիրված Ջրամուկը, խստաբարո ու խիզախ Գորշուկն ու անխոհեմ, արկածախնդիր Դոդոշը: Այսօր էլ վեպը համարվում է մանկական գրականության լավագույն երկերից: Իր ընթերցողներին այն բացառիկ հրճվանք է պատճառում, պարուրում նրանց խորհրդավորության, վտանգին անխուսափելիորեն հետևող ապահովության և ջերմության զգացումներով, որոնց շնորհիվ Քենեթ Գրեհեմի ստեղծագործությունը մնում է մշտապես արդիական:

Թարգմանությունը` Սոնա Սեֆերյանի։ Գիրքը լույս է ընծայել «Զանգակ»-ը:

Փաստավավերագրական գրականություն

Գարեգին Նժդեհ, «Գլխովին կորչելու վտանգը»

Գրքում Նժդեհն անդրադառնում է Հայաստանի աշխարհագրական դիրքին, որն ավելի մտահոգիչ է, քան քաղաքական ճակատագիրը: Նա ասես կանխատեսել էր Քառասունչորսօրյա պատերազմը՝ մատը դնելով պանթուրքիզմի նկրտումների վրա։

Խոսելով գլոբալիզմի մասին և դրա դեմ՝ Նժդեհը կարևորում է հայրենասիրությունը և սեփական ուժերին ապավինելու հանգամանքը։ Նա քննադատում է դժբախտություններն արտաքին պատճառների վերագրելու և փրկությունը դրսի ուժերից սպասելու մոլորությունը։

Նժդեհն աններելի է համարում պարտությունը՝ չընդունելով որևէ արդարացում. «Չէ՞ որ միշտ էլ երկու բերանով կարելի է ապացուցել, որ պարտության օրը հացը ժամանակին չհասավ, թշնամին թվական գերազանցություն ուներ...»։

«Չսարսափենք, բայց և առանց սին պատրանքների և ավելորդ նախապաշարումների ընդունենք այդ դառը ճշմարտությունը՝ մեր ապագան վտանգված է»,– սթափեցնում է զորավարը։

Քանի որ «սեփական ուժերով ինքնապաշտպանվելու անընդունակ ժողովուրդները պատժվում են մահվամբ», Նժդեհը հորդորում է կենտրոնանալ, նորոգվել, կրթվել, վերադաստիարակվել, զինվել: Գիրքը լույս է ընծայել «Վերնատուն»-ը։

«Նոր գիրք»-ը ներկայացրեց Ռոզա Գրիգորյանը