ԵՐԵՎԱՆ, 11 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ։ ««Ազգության հրապարակախոս». Միքայել Նալբանդյանին առավելագույնս հակիրճ եւ ստույգ է բնութագրել ականավոր գրականագետ Արսեն Տերտերյանը: Հավելենք՝ անկեղծ ու անվախ հրապարակախոս, ազգային կյանքի իրողությունների եւ դրա տեսական արտացոլումների անաչառ վերլուծաբան ու անկաշառ քննադատ, հայոց քաղաքական, տնտեսական, հոգեւոր եւ բարոյական վերածննդի ուղիների գիտակ ու ջատագով: Եվ բացարձակ ճշմարտություն է այն ինքնաբնութագրումը, երբ վիճաբանական խոսքի պաթոսի ազդեցությամբ Միք. Նալբանդյանը հարկադրված է եղել ասելու, թե «ազգի վնասը եւ օգուտը ավելի մեծ կշիռ ունի մեր աչքումը, քան մեր անձնականը», եւ որ «Ճշմարիտ եւ անխարդախ սիրով սիրելով մեր ազգը»՝ իր առաքելությունն ու պարտքն է համարում «ճշմարտության դրոշակը բարձրացնելը», հանդես գալու որպես «պաշտոնյա ճշմարտության» ընդդեմ անարդարությունների, կեղծիքի, նախանձի, բանսարկությունների, խավարամոլության, հայոց առաջընթացը խաթարող մյուս երեւույթների:

Հայ շատ հեղինակների պես Միք. Նալբանդյանը դառնությամբ արձանագրել է հայոց անմիաբանության հանգամանքը՝ դրա պատճառը համարելով անհատապաշտության պառակտիչ ոգին. «Մեր ազգի անդամքը, ամենեքյան համարում են յուրյանց անձը մասնավոր, ազգը դարձել է մի վերացականություն. եւ այդ է պատճառը, որ ազգի հառաջադիմության սայլը ընկած մնում է ճանապարհի վերա, որովհետեւ ամենայն մարդ, մասնավոր համարելով յուրյան, սիրտ չունի մոտենալ եւ ձգել տանել սայլը.... Ահա մեր ցավը, մեր խոցը, մեր վիշտը»»: 

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի վաղվա համարում: