ԵՐԵՎԱՆ, 8 ՓԵՏՐՎԱՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային առաջնության վերաբերյալ վերջին շրջանում քննարկվում, քննադատվում և շրջանառվում է մեկ թեմա-հարց` արդյոք պետք է սահմանափակել լեգեոնականների քանակը առաջնությունում հանդես եկող ակումբներում: Քննարկումները մասնագետներին և ֆուտբոլասերներին բաժանել է երկու խմբի` «կողմերի» և «դեմերի»:

Ոմանք պնդում են, որ «լեգեոներների» սահմանափակման շնորհիվ նոր սերունդը հնարավորություն կստանա ինքնադրսևորվելու և այդ դեպքում կսկսեն արդյունք գրանցել նաև տարբեր տարիքային խմբերի ազգային թիմերը: Սակայն Հայաստանի բարձրագույն խմբի առաջնությունում հանդես եկող ակումբներից միայն երկուսն են, որ մանկապատանեկան ակադեմիաներ ունեն և «լեգեոներների» սահմանափակման դեպքում ինչ-որ տեղ կարող են հույսը դնել իրենց սաների վրա: Բայց նույն ակադեմիաներ ունեցող ակումբներում էլ այսօր քիչ են արտասահմանցի ֆուտբոլիստները:

Կան նաև ակումբներ, որտեղ հիմնական կորիզը բացառապես արտասահմանցի ֆուտբոլիստներ են: Կա պնդում, որ ներքին առաջնության զարգացման, առաջընթացի համար պետք է չներդնել սահմանափակող կարգը:  Բայց կարելի է նաև համատեղել երկուսն էլ`  չսահմանափակել, սակայն հավասարապես հայտացուցակում հայտնվելու հնարավորություն տրվի հայ և օտարերկրացի ֆուտբոլիստներին:

Ֆուտբոլի Հայաստանի առաջնությունը նախորդ տարիների համեմատ քիչ թե շատ հետաքրքրություն է առաջացրել… թեպետ բարձրագույն խմբում մրցում են 9 ակումբներ, այնուամենայնիվ, ներքին առաջնությունը չի ապահովում այն կադրերը, որոնք կտան հավաքականներին մրցունակ ֆուտբոլիստների:

Քննարկումները կշարունակվեն մեկ շաբաթ ևս, և միայն փետրվարի 15-ից հետո Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան վերջնական որոշում կկայացնի «լեգեոներների» սահմանափակման վերաբերյալ:

Հարցը մնում է բաց. ունենալ «լեգեոներների» լիմիտի, թե` ոչ. այս է խնդիրը…

Վարվառա Հայրապետյան